Let’s make new babies…

Wie mijn parcours wat kent, weet dat ik gepokt en gemazeld ben in de non profit sector.

Ik leerde de openbare sector kennen als een boeiende wereld vol maatschappelijke meerwaarde. Door omstandigheden, lees: door mijn eigen professionele onrust, nieuwsgierigheid en drang naar variatie, werd ik zelfstandige.

Geen haar op mijn hoofd dat er ooit aan dacht om dat te worden, maar daar sta je dan plots. In een nieuwe positie, in een wereld waar je als volleerd pol en soc’er moest op neerkijken, want zelfstandigen en ondernemers, dat waren de kapitalisten.

Alles voor zichzelf, alles voor het geld.

Nu een goede vier jaar later, moet ik die mening (die trouwens nooit zo extreem geweest is), volledig herzien. Integendeel, ik heb doorheen mijn traject de afgelopen vier jaar heel veel stuk voor stuk oprecht gedreven ondernemers ontmoet, mensen die niet alleen om zichzelf maar ook om de samenleving geven. Mensen die geloven in maatschappelijk engagement en daarbij heel makkelijk en graag hun ego aan de kant schuiven. En dat is mooi om te zien.

Mooi te zien dat sociaal engagement bij ondernemers niet vertrekt vanuit een paternalisme, maar vanuit een oprechte betrokkenheid. Weet je, er gebeuren – vaak achter de schermen- erg veel mooie dingen.

Meer nog, ik kom meer en meer tot de vaststelling dat samenlevingsopbouw, sociaal werk en actief werken aan het wegwerken van kansarmoede niet langer het monopolie van de non profit sector is. Integendeel, veel non profitorganisaties kunnen nog wat leren van de no nonsense werkwijze van veel van onze ondernemers.

Gaan ze ervoor, dan gaan ze ervoor. Rechttoe, rechtaan. Liever gisteren dan morgen.

Die slagkracht is verfrissend, zeker als je jarenlang meegedraaid hebt in een wereld vol procedures en plichtplegingen.

Tegelijkertijd kunnen die ondernemers soms ook wat leren van de integrale maatschappijblik van de non profit. Van de nuance zonder te vervallen in immobilisme.

Van het af en toe stil staan bij het volledige plaatje zonder de boel te willen ophouden.

Het is me met andere woorden duidelijk geworden hoeveel we allemaal van elkaar te leren hebben. Welke mooie baby’s hier wel kunnen uitkomen.
Laat ons de handen in elkaar slaan, laat ons gaan voor nieuwe methodieken en werkvormen, over sectoren heen. Zolang het maar vooruit gaat, ten voordele van wie het moeilijker heeft in de maatschappij.

Lap, daar is ie weer, de pol en soccer…